اگر منظور از دوران عقد، عدم نزدیکی و رابطه ی زناشویی نداشتن زوجین باشد در هنگام طلاق توافقی در دوران عقد و چه از جانب هر کدام از زوجین، مهریه نصف خواهد شد. مگر اینکه توافق دیگری بین آن ها باشد. مثل اینکه زوجه ادعایی در خصوص مهریه نداشته باشد و در قبال طلاق (توافقی) مهریه را بذل نماید.
طلاق توافقی وابسته به توافق زوجین است و هر آنچه آن ها در خصوص مهریه تصمیم گیری و توافق کنند برای دادگاه ملاک عمل خواهد بود.
آنچه که می بایستی در طلاق توافقی در دوران عقد که نزدیکی بین زن و شوهر اتفاق نیافتاده است و زوجه تمایل دارد مهریه خود را بذل نماید، رعایت شود این است که وقتی به نزد قاضی یا قسمت مشاوره یا داوری مراجعه می شود اظهار شود که “زوجه کل مهریه استحقاقی را در قبال طلاق بذل می نماید” نه کل مهریه ما فی القباله یعنی آنچه در سند نکاحیه نوشته شده است زیرا توضیح داده شد که در هنگام طلاق فقط نصف مهریه، حق زوجه باکره می باشد.
نکته دیگر اینکه رویه دادگاه های خانواده تهران به این صورت است که اگر زوجه مدعی بکارت شود از سوی دادگاه به پزشکی قانونی جهت معاینه معرفی می شود و در صورت تایید بکارت و عدم نزدیکی، در رای دادگاه منعکس خواهد شد.
شایان ذکر است که بعضی از شعب شهرستان ها صرف اقرار زوجین مبنی بر عدم نزدیکی را کافی می دانند. در سال ۱۴۰۱ میتوان گفت اکثر قریب به اتفاق شعب دادگاه خانواده نظر پزشکی قانونی را ملاک میدانند. اگر زوجه باکره باشد نوع طلاق بائن غیرمدخوله است و در این صورت است که بعد ثبت طلاق هم زن و هم میتوانند شناسنامه خود را تعویض کنند.
خوب است بدانید که اگر رای طلاق توافقی صادر شود که زوجه دوشیزه باشد اولا بعد از ثبت طلاق در دفترخانه، زوجه حق رجوع به مهریه بذل شده را ندارد و ثانیا زوجین بعد از ثبت طلاق با مراجعه به اداره ثبت احوال می توانند شناسنامه جدیدی که نام همسر قبلی و طلاق در آن نوشته نشده باشد، اخذ نمایند.
یکی از مشکلات زوجینی که عقد کرده ولی زندگی مشترک را شروع نکرده اند و به هر دلیل مایل به جدایی و طلاق می باشند، وجود رابطه زناشویی و عدم بکارت زوجه است. علی رغم اینکه هرگونه رابطه جنسی بین زوجین، بعد از عقد نکاح، مشکل قانونی و شرعی ندارد ولی گویا رسم پنهان و آشکاری در مناطق مختلف ایران است که رابطه زناشویی کامل را به شروع زندگی مشترک و به اصطلاح عامیانه موکول به عروسی می کنند.
همیشه رابطه زناشویی در این مدت، خاصه برای زوجه، با نگرانی و اضطراب و ترس از والدین همراه است. بد حادثه این است که قبل از شروع زندگی مشترک و مراسم مرسوم به عروسی، بین زن و شوهر اختلاف حادث شود و کار به طلاق برسد در این صورت باکره نبودن در طلاق توافقی در دوران عقد مشکل بزرگ زوجه خواهد شد
با چه بسیار پرونده های طلاق توافقی و غیر توافقی طلاق با عسر و حرج و یا طلاق با ۱۲ شرط سند ازدواج مواجه بودیم که ترس از رفتن به پزشکی قانونی جهت معاینه بکارت وجود داشته است و به دنبال راهکاری بودند که به هر طریقی رای طلاق صادر شود که در آن زوجه دوشیزه اعلام شده باشد.
همانطور که قبلا در مطالب قبلی توضیح داده شده است رویه بیشتر دادگاه های خانواده تهران بر این است که اگر زوجه ، مدعی بکارت شود و حتی اگر زوج نیز موافق باشد و تایید و اقرار کند باز هم محاکم خانواده، زوجه را جهت معاینه به پزشکی قانونی معرفی می کنند.
ثمره غیر مدخوله بودن زوجه در هنگام طلاق این است که پس از ثبت رسمی طلاق، زن و مرد می توانند به اداره ثبت احوال مراجعه کنند و با دادن مدارک و حکم دادگاه، شناسنامه خود را تعویض کنند که در این صورت ازدواج و طلاق ثبت شده در شناسنامه قبلی از بین خواهد رفت. نوع طلاق باید حتما بائن غیرمدخوله باشد.
